Η οξεία επιδιδυμίτιδα είναι η φλεγμονή της επιδιδυμίδας, ενός οργάνου που βρίσκεται πάνω από τους όρχεις μέσα στο όσχεο.
Αποτελεί ένα από τα οξέα ουρολογικά προβλήματα και γιατί συχνά προκαλεί έντονα συμπτώματα, αλλά κυρίως γιατί στα νεότερα άτομα , παρουσιάζει πολλές φορές εκδηλώσεις όμοιες με εκείνης της συστροφής του όρχεως.
Που οφείλεται;
1. Κάθε αίτιο που προκαλεί ουρηθρίτιδα (γονόκκοκος, χλαμύδια σε νεαρά άτομα, σε άτομα ηλικίας άνω των 35-40 ετών τα μικρόβια E.Coli ή κολοβακτηρίδιο, ψευδομονάδα, εντερόκοκκος)
2. Μετά από την τοποθέτηση καθετήρα στην ουροδόχο κύστη
3. Μετά από ορισμένες ουρολογικές επεμβάσεις (π.χ. κυστεοσκόπηση, προστατεκτομή, κ.ά.)
4. φυματιώδους αιτιολογίας (σπάνια)
5. ιδιοπαθής, χωρίς να βρίσκεται δηλαδή καμιά φανερή αιτία.
Πως εκδηλώνεται;
Τις πιο πολλές φορές εκδηλώνεται ξαφνικά με πόνο στο όσχεο που γρήγορα γίνεται έντονος, ενώ ταυτόχρονα παρουσιάζεται διόγκωση της επιδιδυμίδας ,ρίγος και υψηλός πυρετός(θ>38). Άλλοτε πάλι, η έναρξη είναι πιο ήπια και η εξέλιξη πιο βαθμιαία, ενώ και στις δύο περιπτώσεις τελικά το δέρμα στο όσχεο γίνεται ερυθρό και ο πόνος είναι τόσο έντονος που δύσκολα ο άρρωστος ανέχεται να εξεταστεί από τον ουρολόγο του.
Χρήσιμες πληροφορίες για τον ασθενή
* Η επιδιδυμίτιδα είναι δυνατό να οδηγήσει σε παροδική ή μόνιμη υπογονιμότητα.
* Η σοβαρότερη επιπλοκή μιας αμφοτερόπλευρης (προσβολή και των δύο επιδιδυμίδων αριστερά και δεξιά) είναι η αποφρακτική αζωοσπερμία. Αυτή εμφανίζεται συνήθως σε κάθε δεύτερο ασθενή.
* Επί μονόπλευρης εντόπισης της φλεγμονής, ιδιαίτερα όταν το αίτιο είναι ο γονόκοκκος (βλεννόρροια) εμφανίζεται υπογονιμότητα σε κάθε πέμπτο ασθενή.
* Κάθε άλλη μορφή επιδιδυμίτιδας είναι δυνατό να οδηγήσει σε ολιγο-ασθενο-τερατοζωοσπερία , μια μορφή ανδρικής υπογονιμότητας.
* Επί ατελούς θεραπείας της οξείας μορφής είναι δυνατό αυτή να μεταπέσει σε χρόνια επιδιδυμίτιδα σε ποσοστό 15%.
* Σε παιδιά και σε εφήβους η οξεία επιδιδυμίτιδα είναι σπάνια.
Πως θεραπεύεται;
Η θεραπεία είναι συντηρητική και περιλαμβάνει τη χορήγηση αντιβιοτικών και αντιφλεγμονωδών φαρμάκων, την κατάκλιση του αρρώστου, την τοποθέτηση του οσχέου σε ανάρροπη (προς τα πάνω) θέση και την τοποθέτηση πάγου που επιταχύνει την υποχώρηση της φλεγμονής.