Τι είναι το ουρηθρικό σύνδρομο ;
Το σύνδρομο αυτό χαρακτηρίζεται από ένα σύνολο συμπτωμάτων, όπως η ημερήσια συχνουρία, η επιτακτική ούρηση, η δυσουρία , σπανιότερα υπερηβικό άλγος (δηλαδή αίσθημα δυσφορίας στην περιοχή χαμηλά στην κοιλιά), πόνος στην ουρήθρα.
Όλα τα παραπάνω συμπτώματα που θα μπορούσαν να αποδοθούν σε ουρολοίμωξη , με τη διαφορά όμως ότι τα αποτελέσματα της καλλιέργειας των ούρων είναι αρνητικά.
Το σύνδρομο παρουσιάζεται στη γόνιμη ηλικία και σπανίζει στην νεαρή. Πολλές φορές η έναρξη του είναι η μία ουρολοίμωξη. Σε ορισμένες περιπτώσεις , η ένταση των συμπτωμάτων έχει σχέση με την έμμηνο ρύση.
Πως γίνεται η διάγνωση;
Δυστυχώς η διάγνωση τίθεται εξ αποκλεισμού.
Μια πληθώρα παθήσεων που γνωρίζει ο ουρολόγος σας , μπορούν να προκαλέσουν παρόμοια συμπτώματα και θα πρέπει να αποκλειστούν, πριν τεθεί η διάγνωση του ουρηθρικού συνδρόμου. Πάντως η διάγνωση του τελευταίου δεν είναι πάντα εύκολη υπόθεση. Η κυστεοσκόπηση είναι απαραίτητη για να αποκλείσει άλλες παθήσεις που δίνουν παρόμοια συμπτώματα.
Τελικά που οφείλεται αυτό το σύνδρομο;
Για την αιτιοπαθογένεια του συνδρόμου , η οποία παραμένει ασαφής και αδιευκρίνιστη, έχουν προταθεί διάφορες θεωρίες, με δημοφιλέστερη αυτή της υποκυστικής απόφραξης , δηλαδή απόφραξη σε επίπεδο κάτω από την ουροδόχο κύστη, ανατομικής ή λειτουργικής. Μία άλλη θεωρία είναι αυτή της χρόνιας φλεγμονής της ουρήθρας ή τμήματος της ουροδόχου κύστης που ονομάζεται τρίγωνο και τέλος η θεωρεία της σωματοποίησης ψυχολογικών διαταραχών. Η τελευταία στηρίζεται στο γεγονός ότι μεγάλο ποσοστό γυναικών με το σύνδρομο παρουσιάζουν έντονα ψυχολογικά προβλήματα (άγχος ,υστερία, ψυχοπάθειες, κλπ). Απαιτείται η πλήρη διερεύνηση των ασθενών με ουρηθρικό σύνδρομο, πριν τεθεί η διάγνωση του ψυχολογικού υπόβαθρου.
Πως αντιμετωπίζεται;
Έχουν προταθεί διάφοροι τρόποι αντιμετώπισης ανάλογα με την προτεινόμενη κάθε φορά αιτιοπαθογένεια του συνδρόμου.
Έτσι παρά την απουσία θετικής καλλιέργειας των ούρων, οι περισσότεροι γιατροί χορηγούν διάφορες αντιβιώσεις για τα οξέα συμπτώματα δυσουρίας και συχνουρίας.
Ο πιο συχνός όμως τρόπος αντιμετώπισης του ουρηθρικού συνδρόμου είναι οι διαστολές της ουρήθρας, με προφανή στόχο την άρση κάποιας υποκείμενης απόφραξης. Με την μέθοδο αυτή παρατηρήθηκε υψηλή υποκειμενική αποτελεσματικότητα (ποσοστό από 76% έως 83%). Τα αποτελέσματα όμως φαίνεται να είναι βραχυπρόθεσμα και πολλοί συστήνουν επανάληψη των διαστολών κάθε 3-6 μήνες.
Σήμερα, παρά την έλλειψη μιας επιστημονικής τεκμηριωμένης βάσης για την εφαρμογή τους , οι διαστολές της ουρήθρας παραμένουν μια κοινή ουρολογική πρακτική στην αντιμετώπιση του ουρηθρικού συνδρόμου στις γυναίκες.
Άλλοι τρόποι αντιμετώπισης του συνδρόμου αναφέρονται η εσωτερική ουρηθροτομή, η ουρηθροπλαστική. Τα αποτελέσματα των επεμβάσεων αποδίδονται στη ρήξη μικροινώσεων στο τοίχωμα της ουρήθρας.
Επίσης συστήνεται η ψυχολογική υποστήριξη, διάφορες ειδικές θεραπείες , όπως είναι οι διαθερμίες των φλεγμονωδών αλλοιώσεων στον βλεννογόνο της ουροδόχου κύστης στην περιοχή του τριγώνου ή μη ειδικές θεραπείες , όπως τα θερμά εδρόλουτρα , κατευναστικά ντους, κ.ά.
Η αποτελεσματικότητα όλων των παραπάνω μεθόδων αντιμετώπισης του συνδρόμου παραμένει διφορούμενη.